İzmir’in Dağları, Manisa Köftesi ve Adana Mutfağı

İş seyahati çok sık başıma gelen bir durum değil..Geçen hafta bu nadir hallerden biri gerçekleşti ve 3 günümü İzmir’de geçirdim..Yanımızdaki misafire Türk mutfağını tanıtacağız ya; İzmir sahillerinde balıkla başladık; Manisa’da kağıtta karışık ızgara ile devam ettik; İstanbul’da güney mutfağıyla son noktayı koyduk..” Koskoca 3 günden aklında tek kalan bu mu” diyebilirsiniz..Emin olun yemek sefaları dışındaki kısım hiç ilgi çekici veya iç açıcı değil.. Yaşım kemale erdiğinde ‘müşterilerle ilişkiler, iş hayatının açmazları ve enteresan fabrikalar’ konulu bir blog açarsam; orada bol bol anlatırım:)

 Burası İzmir- İnciraltı mevkiindeki Ali Osman’ın Yeri.. Balık gelince resim çekmeyi unutmuşum, o yüzden sadece mezeler var:)  Sanırım İstanbul’da denize nazır, salaş bir lokantada, taze, ucuz ve lezzetli balık bulmak daha zor..Bilen varsa paylaşsın:)

Burası da Manisa, Köfteci Ali..Şahane bir karışık ızgara geliyor önümüze; köfte, pirzola,şiş ve ayrı tabakta kokoreç..Ayran da bakraçta..Klişe tabiriyle “Manisa’ya yolu düşenler uğrasın” demekten başka çare yok:) Tabak-çanak trafiğine çözüm kağıtta servis..Masa örtüsü de kat kat kağıt..Çok pratik ama yine de yerken “bir dükkan için ne kadar ağaç gidiyor” diye düşündüm..Bulaşık yıkarken harcanan su ve kimyasalın doğaya etkisiyle kıyaslamak lazım..Bilemedim.

Bu resmen çılgınlık..Adana’nın meşhur Kolcuoğlu Kebapçısı’nın Küçükyalı şubesinde masalarda metrelerce yatan kebapları görünce insanın neşesi yerine geliyor 🙂  ‘Yeme de yanında yat’ lafı da buraya cuk oturuyor..

[ Belki her hafta iş seyahatine gidenler için çok sıkıcı bir eylemdir, bilmiyorum ; ama benim için ilginç bir deneyimdi.. Canımı sıkan şeylerden 3 günlüğüne de olsa uzaklaşmak ya da sadece değişiklik.. Her neyse; iyi geldi..Bu da böyle alakasız bir dip not olsun:) ]