Paradoks

Hiçbir şeyi tam manasıyla kavrayıp çözemeden öleceğim.

Tahammül edemediğim, korktuğum, anlamadığım onca olayı içime sindiremeden, kendimi bulamadan, içimdekileri dökemeden, sevgimi gösteremeden, endişelerimi dile getiremeden, doya doya ağlayamadan, yeteri kadar gülemeden.

Yeşil cenaze arabası trafikte önüme çıktığında hissettiğim o derin sessizlik ve ürkütücü huzur duygusunu tarif edemeden.

“Bak bütün dertleri bitmiş, terk-i diyar eylemiş” ile “Ah kim bilir ne hayalleri vardı kursağında kalan” arasında mahcubiyet duyarak.

Ambulans sireni ciğer yırtar gibi inliyorken; aklımdan geçen merhamet, acıma, “şükür benim yakınım değil” bencilliğini iliklerime kadar hissederek.

Bir felaket haberini okuyup ah vah ettikten 3 dakika sonra, hiçbir şey olmamış gibi hayatıma devam edebilecek vurdumduymazlığa ulaşamadan.

En mutlu anımda “ona bir şey olursa” korkusu içinde gözlerim dolarak.

İnsanlığa, kendime faydalı bir eylemde bulunmak için yanıp tutuşurken, parmağımı bile oynatacak gücü bulamadan.

Neden doğduk diye sorgularken, toprağın altına girmekten deli gibi korkarak.

Ve içim dışım bir gibiyken, aslında görünenin zıttı olarak.

 

13 Yorum

Filed under içimden geldiği gibi

13 responses to “Paradoks

  1. Sen paradoks sun kabul… Çok iyi yazmışsın.. Kalemine sağlık.. 😊

    Liked by 2 people

  2. DC

    Nasıl da eş dertlere sahip, dışından çok içine konuşan ruhlarız biz? Sanki bir ara yazıp da cebimde unuttuğum, aylar sonra tesadüfen bulduğum bir kağıdı okur gibiyim. Ne güzel akmışsın kağıda diyeceğim ama belki de yoktur öyle bir kağıt 🙂 keyifle okudum.

    Liked by 3 people

  3. Ayy insan paradoks olduğuna sevinir mi? Buyrun işte ben sevindim şimdi. Engin hayal gücü ve sağlam kalemi olan birinden gelince, sevindiriyor tabii.
    Mutlu oldum “çok iyi yazmışsın” cümlesini görünce. Teşekkür ederim.
    “Keyf olsun” 🙂

    Liked by 2 people

  4. Bu yorum beni heyecanlandırdı resmen. İçimi kıpırdattı yani. Yazdıklarıma “kendi yazmış olabilecekleri” muamelesi yaptığınız için teşekkür ederim. O kadar güzel ve doyurucu bir iltifat ki.
    Kağıda akma konusu yalan değil, klavyeden önce genellikle kağıda boşaltıyorum içimi, karalama mahiyetinde:)
    Tekrar teşekkürler, sevgiler…Kaleminiz hareketli ve bereketli olsun!

    Liked by 1 kişi

  5. Paradoks olduğunu kabul ettikten hemen sonra , kendini de olduğu gibi kabul edince.. çok rahatlıyor insan ohh 🙂

    Liked by 2 people

  6. 🙂 Evet bana şu an ferah bir rahatlama geldi. Ohh ki ne ohh!

    Liked by 1 kişi

  7. Yüreğine sağlık,bir paradox kendi içinde eşit zamanlı çalışabilir,yazının tüm duygusunu ve her kelimenin vurgusunu bizlere çok iyi anlatmışsın,ben çok beğendim.

    Liked by 2 people

  8. Ne mutlu bana!
    Klişe bir söz olacak ama: Yaşamanın başlı başına bir paradoks olduğunu düşünüyorum.
    Çok teşekkür ediyorum güzel ve motive edici yorumunuz için.

    Liked by 1 kişi

  9. İçerisinde kaybolunası bir yazı olmuş. Kaleminize, döngünüze sağlık.

    Tüm bu olayların hatırına dönüyor dünya,
    Yoksa dünyanın umurunda değil dönmek.
    Tüm bu olayların hatırına yaşıyoruz biz de,
    Yoksa yaşarken umurumuzda değildi ölmek.

    Paradokstan çıkmaya çalış,
    Girdaba takılma.
    Hayatı yenmeye çalış,
    Ölümü kafaya takma.

    Beğen

  10. Semra Türkmen

    Yazın her zamanki gibi nokta atışlı , tespitlerle tam da can evimize dokunuyor.. Bir şekilde farkında olduğumuz veya olmadığımız duygu ve düşüncelerimizi buluyoruz kucağımızda:)..
    Yorumları da okudum, katılıyorum , diyecektim zaten : Hayatın bizatihi kendisi bir paradoks zaten, o paradoksu sindirdiğimizde hayatla inatlaşmayı bırakmış, sükûnetle yaşıyor buluyoruz kendimizi…İyi ki varsın Zeynep’ çiğim, hem hissettiriyor hem de düşündürtüyorsun çevreni…Sevgilerimle.

    Beğen

  11. Sanıyorum ilk kez “şiir” aldım yorum olarak. “Yoksa dünyanın umurunda değil dönmek” ile onu etten kemikten hale getirmenize bayıldım!
    Çok teşekkür ediyorum bu güzel yorum için.

    Liked by 1 kişi

  12. Ahhh..İçimdeki kopmuş tellerden biri bağlandı yorumunuzu okuyunca. Hep söylediğim gibi; sizden bunları duymak, okumak beni nasıl gururlandırıyor ve mutlu ediyor anlatamam. Yolun sonunda alt alta topladığımda hiçbir yekün elde edemesem bile, “Çevremdekilere hissettirdim, düşündürdüm” diyebilecek olmak müthiş.
    Hep böyle devam edebilmeyi diliyorum içimden.
    Çok sevgiler, öpücükler.

    Beğen

Yorumunuz için teşekkürler...