Balkanlardan hep soğuk havalar gelecek değil ya; bu sefer de samimi, güzel sesli, doğal ve yetenekli bir hatun geldi; çarşamba akşamları Beyoğlu’ndaki Zarifi‘ye yerleşti..
Arada ufak tefek roller de alan bu hatunu benim ilk görüşüm; Bir Demet Tiyatro’daki Laz Bakkal’ın yanındaki evden sarkan hatunu canlandırmasıyla olmuştu..
1992 yılında “Bekriya” adlı meyhane açıp 12 sene işleten ve orada mikrofonsuz şekilde Rumeli türküleri söyleyen Kosovalı bu hatun; Sezen Aksu’nun desteğini de alınca; 4 tane albüm çıkarıyor ve çok da iyi yapıyor..
2009’dan beri sahneye çıktığı Zarifi‘de bu sene çarşamba günleri çıkan Suzan Kardeş’i izlemeye 3 gün önce gittim ve uzun zamandır bir mekanda bu kadar coşmadığımı fark ettim..
Bu arada orkestranın hakkını vermek lazım; kemanından akordeonuna; tubasından uduna, hepsi çok başarılıydı, zaten Suzan Kardeş de orkestra şefi Hüseyin Bitmez’e ve bir iki arkadaşına birkaç şarkı söyleterek hem enstrümanda hem yorumda onlarla birlikte devam etti geceye..
Gece başlamadan önce salaş kıyafetleriyle masa masa dolaşıp, herkesle muhabbet ediyorken, –masa başında ve sahne yanında olmam hasebiyle- yanıma gelip şirin şirin sohbet etti, sonra da “ay hadi ben bir makyaj yapayım da şarkıcı olayım” dedi.. Dayanamayıp “ben de böyle doğal halde çıkacaksınız sanıp şaşırdım” deyince “aaa olur mu ayol, bu suratla sahneye çıkar mıyım hiç” diyerek güldü.. Belki bu samimiyetinden, belki sahnedeki doğallığından, belki de tamamen o geceki halet-i ruhiyemden ötürü, benim bu hatuna ve şarkılarına kanım ısındı..
Balkan havalarından ve eski Türkçe şarkılardan keyif alanlara; dışarıda değişik ve eğlenceli bir gece isteyenlere şiddetle tavsiye olunur…Da Gledanye🙂
Veni,vidi,vici.. 