Monthly Archives: Ağustos 2012

19/08/2012 · 13:29

Şeker Gibi Bayram

Zaman ne kadar çabuk geçiyor, inanılır gibi değil..Geçen seneki bayramlaşmalarımız dün gibi, ne zaman sene-i devriyesi geldi o günlerin, nasıl geçti koca kış, bahar, yaz ?  Sanki yaşlıymışım gibi; eski bayramları, geçmiş günleri yad edip “nasıl geçiyor günler” diye şaşırıyorum..

Seviyorum bayram sabahı telefon trafiğini, mesajları, tebrikleri, uzun zamandır konuşma fırsatı bulamadığım kişilerle iki çift laf etmeyi..

Çok uzun yıllar boyunca; nice bayramı ailemle,eşimle, sevdiklerimle, dostlarımla eksilmeden ve hatta artarak kutlamayı diliyorum hep..

Bayram tatilinde İstanbul’da olanlar için öneri mahiyetinde bir iki fikir yazmak gerekirse; öncelikle yakın yerlerdeki sayfiye yerlerini tavsiye ederim.. Örneğin Sarıyer yakınlarındaki Uzunya bu tip yerlere bir örnek teşkil edebilir..Denize nazır balık yemek ve hatta tesisin kendi koyunda güneşlenip denize girmek mümkün..Daha fazla bilgi için buraya tıklayabilirsiniz..

Anadolu yakasında oturanlar ise Şile tarafındaki Lavanda Otel‘i tercih edebilirler.. Ben henüz burayı görmedim, ancak gidenler çok fazla övdüler; üstelik birçok gazetede de “En iyi 10 butik otel” listelerinde boy gösterince, benim de nazarı dikkatimi celp etti..

Bayramda İstanbul eminim her zamanki halinden daha sevimli olacaktır,  tenha, gürültüsüz, koşturmasız ve trafiksiz..

Herkese mutlu, kutlu , umutlu, kazasız ve dertsiz bayramlar…

Yorum bırakın

Filed under içimden geldiği gibi

Tagged as

17/08/2012 · 11:21

13

Başlıktaki sayı; binlerce insanın hayatını karartan, ocakları söndüren ve nice umutları yıkan o melun Marmara depreminin üzerinden geçen yılları anlatıyor.

13 koca yıl; kimbilir nasıl zor geçti yakınlarını kaybedenler için ve kimbilir her yeni gün kaç kez yaşadılar o yıkım anının kabusunu.

Keşke biz de doğal afetlere karşı hazırlıklı olabilsek Japonlar gibi, keşke binalarımızda deniz kumu olduğu açıklamalarını duymasak, keşke Van depremi sonrasındaki yardım yağmalanmalarına, Marmara depreminden sonraki o iç acıtıcı deprem soygunlarına şahit olmamış olsak, keşke bunca felaketten ve acıdan sonra, olası depremler için bir arpa boyu yol ilerleyebilmiş olsak..Keşke…Keşke…Keşke…

17 Ağustos ve diğer tüm depremlerde hayatını kaybetmiş insanlara rahmet; yakınlarına da baş sağlığı dilerim.

 

Yorum bırakın

Filed under içimden geldiği gibi

Tagged as ,

15/08/2012 · 15:27

Kuledibi, Hissiyatlarım, ‘Gündem’

Şehrin en tarihi ve karizmatik yerlerinden biri olan Galata’ya yolum düştü dün; amacımız gezmek değil; Kuledibi Göz Hastanesi’ni ziyaret etmekti. Fırsattan istifade ettim; tarihin tozlu sayfalarından fırlamış gibi duran bohem Galata sokaklarındaki küçük tasarım dükkanlarını, eski binaları ve yeni açılan mekanları seyr-ü sefa eyledim.

Kuledibi’nde tam teşekküllü bir göz hastanesi bulunduğunu,  tam isminin “Prof. Dr. N. Reşat Belger Beyoğlu Göz Eğitim ve Araştırma Hastanesi” olduğunu ve devlet hastanesi statüsünde hizmet verdiği için, emeklilere ücretsiz tedavi imkanı sunduğunu biliyor muydunuz ?

Örneğin göz tansiyonu gibi hassas ve kolayca tespit edilemeyen göz rahatsızlıklarının tetkikleri için; çoğu hastane ve muayenehanede bulunmayan cihazlar burada mevcutmuş. . Ben de bunları; göz tansiyonu hastası olan annem vesilesiyle öğrenmiş bulunmaktayım. Yeri gelmişken buraya da yazmak istedim; belki internetten bu konuyu aratan birilerinin işine yarar..

Galata Kulesi’nin etrafı cıvıl cıvıl kaynıyordu her zamanki gibi; ama bulunduğumuz saat itibarıyle ağırlık turistlerde ve esnaftaydı. Önce kulenin yanındaki kahvede soluklandık; sonra da emektar Konak Pastanesi’nin Galata şubesine uğramak istedik..Ancak Nişantaşı’nın gülü Konak’ın; Galata şubesindeki pastane kısmını kapatmış olduğunu gördük..(Manzarası pek güzel kafe kısmı halen açık)

Sonra kendimizi, moda-takı tasarımcılarının dükkanları ve kafelerle bezenmiş Galata sokaklarına attık..Esnaf dükkanların önüne konuşlanmış, geleni geçeni seyrediyordu..Meşhur Doğan Apartmanı’nın önünden geçerken binanın güzelliği karşısında dayanamayıp fotoğrafını çekiverdim.

Uzun zaman buralarda gönlümce gezme fırsatım olmamıştı; geçen hafta Çukurcuma, bu hafta da Galata derken; kendimi şehri yeniden keşfe çıkmış bir gezgin gibi hissettim.. Sanırım işi bırakmış olmanın getirilerinden biri de bu..

Yazıyı bitirirken nedense aklıma Can Yücel’in “Farkında Olmalı İnsan” adlı şiirinin son dizeleri geldi..

Ömür dediğin üç gündür, dün geldi geçti yarın meçhuldür…

O halde ömür dediğin bir gündür,o da bugündür….

(Bu yazının yazının kategorisini seçerken “Gündem Dışı” kutucuğuna tıklayınca fark ettim ki; aslında gündemdeki rezalet ve insanlık dışı olaylarla ilgili yazmayı istediğimde çoğu zaman kendimi durduruyorum.. Bazen başarılı olamıyorum ve  adalet/hukuk sisteminin bitikliğine, yozluğuna karşı içimden yükselenleri klavyeye döküyorum. [bkz. Haberler yazım] Bugün ve dün yine bir dolu utanç kaynağı haber okudum, seyrettim..Neyi neresinden tutacağımı, yazacağımı dahi bilemiyorum.. Yazık gerçekten.)

5 Yorum

Filed under Gündem Dışı, Kültür-Sanat

Tagged as , ,

12/08/2012 · 22:47

Joker Olmadan Asla !

Başlıktan da sezildiği gibi; Christopher Nolan’ın Batman serisinin son perdesi olan “The Dark Knight Rises – Kara Şövalye Yükseliyor” filminin etkisindeyim..

Üçlemenin ilk halkası olan “Batman Begins – Batman Başlıyor” filmini seyredemediğim için; ikinci halka olan “The Dark Knight – Kara Şövalye” ile kıyasladım ben de birçok izleyici gibi..

Artık aramızda olmayan muhteşem oyuncu Heath Ledger’ı arıyor gözüm ister istemez…Nerede onun yarattığı zeki, kötülerin kötüsü, şam şeytanı, fırlama ve eğlenceli Joker karakteri, nerede izbandut, hödük ve ne amacı olduğu belli olmayan saçma Bane maskelisi.. 2. filmi çok beğenmiş olmamda neredeyse tamamen Joker karakterinin payı olduğunu söyleyebilirim.

 

Bu yazdıklarımdan; 3. filmden benzer hazzı almadığım izlenimi çıkmasın; zira koltuğa mıhlandığım ve görsel şölene, kurguya hayran kaldığım bir seyirlikti diyebilirim “Kara Şövalye Yükseliyor” için.. Ama işte Heath Ledger’in o lezzetli Joker’ini izledikten sonra ne Bane ne de Batman  bana aynı tadı vermiyor..

   

 

 

 

 
Muhteşem bir emek verildiğini hissediyorsunuz filmi seyrederken; oyunculuklar, aksiyonlar, zaman zaman felsefik çıkarımlar ve insanın kanını donduran hapishane sahneleri.. 3 saat boyunca seyircinin gözünü perdeden ayırmasına olanak tanımayan bir film bu, yarattığı heyecan karşısında şapka çıkartmak ve filmin, yönetmenin, senaristin, oyuncuların hakkını teslim etmek gerekiyor.

Ama yine de, Heath Ledger olmadan, Joker olmadan bu serinin tadı tam manasıyla çıkmıyor..

 

Yorum bırakın

Filed under Kültür-Sanat

Tagged as , , , ,

07/08/2012 · 23:14

Çukurcuma – Heirloom

Bugün bir anda kafamda bir şimşek çaktı ve uzun zamandır yapmak istediğim Çukurcuma turumu gerçekleştirmeye karar verdim..Antikacılar, yokuşlu sokaklar, eski dükkanlar arasında bir turist gibi dolaşırken; yolum çok enteresan bir mekana düştü: Heirloom adında bir butik işletme..

Türkçesi Yadigar olan bu mekanı “otel” olarak adlandırmak mümkün değil; çünkü burası tamamen farklı bir mantık güdülerek açılmış..Gidip görmeden tam olarak anlamak ve anlatmak kolay değil; elim yettiğince tasvir etmeye çalışayım o halde..

1902 yılında yapılmış bir şaheser bina düşünün..Bu binayı o yıllarda yapan Michel Bey; ailesi ile birlikte çok güzel ve varlıklı zamanlar geçiriyor, ancak mübadele döneminin zorlukları bu aileyi derinden etkiliyor ve çöküş yılları başlıyor..Ailenin kalan son ferdine ulaşan Dilek Hanım ve Kardeşi Ender Bey; akıllarındaki düşünceyi hayata geçiriyorlar ve Heirloom adlı bu enteresan mekanı misafirlerine sunuyorlar..

Benimsedikleri düstur;  o evde yıllar boyu yaşanan tarihin bıraktığı dokuya ellerinden geldiğince az dokunmak ve aynı zamanda çevreyi de mümkün olduğunca korumak.. Kimyasal, zararlı, yapay hiçbir maddeye rastlayamıyorsunuz Heirloom’da..Sahibesi Dilek Hanım ile uzun uzun sohbet ettik o şirin bahçede, bana tüm odaları tek tek gezdirdi, herbirinin hikayesini büyük bir heyecanla anlatarak..

Odalardaki çalışma masaları farklı ağaçlardan yapılmış..Dilek Hanım tüm ürünlerin geri dönüşümlü olmasına özellikle dikkat ettiklerini, bu sebeple masaların üzerine vernik dahi sürülmediğini anlattı bana..Misafirlere yiyecek ve içecek ikram ederken kullandıkları ve aynın zamanda satışa sundukları çok sempatik ahşap objelerin de; izin alınmak suretiyle ölmüş zeytin ağaçlarından yapıldığını ve onların da üzerine sadece zeytin yağı sürüldüğünden bahsetti.

Doğaya ve tarihe saygıları her detayda hissediliyor zaten Dilek Hanım ve Ender Bey’in.. Düşünsenize; binadaki eski merdivenleri bozmamak için, girişte ayakkabılarınızı dahi çıkarmanız gerekiyor.. İşte böyle enteresan bir yer Heirloom.. Daha detaylı bilgi için gazetede yayımlanmış yazıyı burada bulabilirsiniz.. Bu arada; Çukurcuma’ya gitmişken; antikacıları gezmeyi unutmayın.. Güzel günler, mutlu gezmeler..

2 Yorum

Filed under Enteresan Deneyimler, Kültür-Sanat

Tagged as , , ,

01/08/2012 · 13:47

… -cek, -cak …

Yapılacak o kadar çok şey var ki..Okunacak bir yığın kitap var mesela..Çocukluğum ve ilk gençliğimde bazı geceler sabaha dönerken, annemin “haydi bırak kitabı da yat artık” uyarısı ile bile bırakamazdım kitabı..Fakat  önce üniversite; sonra da iş hayatı ile birlikte pek sevdiğim kitap dünyasından yavaş yavaş koptum.. 1.5 ay önce işi bırakmamla beraber; yapmak isteyip de zaman/fırsat/motivasyon bulamadığım işlerle uğraşma isteği uyandı bende..

Lakin bu sefer de bir boşluk, tembellik, “amaan nasılsa çok vaktim var, istediğimi yapabilirim” hissiyatı ile erteleme hasıl oldu bana.. Diyorum ya yapılacak çok şey var.. Daha önceki kitaplarını okumadığım Elif Şafak’ın Şemspare ‘si ile Orhan Pamuk’un Yeni Hayat ‘ı bekliyor rafta okunmayı.

İzlenecek filmler de var haliyle listede.. Kara Şövalye; Amerika’daki galasında yaşanan katliam sebebiyle beni kendinden soğuttuysa da, gidilecek filmler arasında ilk sırada duruyor şu sıralar..

Sonra her seferinde bir mani çıktığı için bir türlü gidilemeyen Sedef Adası var listemin en püfür püfür, en güneşli ve bol yüzmeli tarafında..Tatile gitmek kısmet olmadı henüz ama günübirlik Sedef Adası‘na gitsem, birazcık iyot kokusu alıp kendimi engin maviliğe bırakıp serinlesem; tüm yorgunluğumun gideceğini ve felekten en kolay yoluyla bir tatil çalacağımı hissediyorum.

Yaptıklarım da var elbet bu “erken emeklilik” süresince.. O kadar çok özlemişim ki geç saatlere kadar uyanık kalmayı, karga dışkısını yemeden uyanmak zorunda olmamayı, sair günde sokaklarda dolanmayı, köprü trafiğinin yoğunluğu ile ilgilenmemeyi, okumayı, yazmayı, dinlenmiş şekilde bir yerlere gitmeyi, sevdiklerimle vakit geçirmeyi..

Daha önceki yazılarımdan birinde de yazmıştım; yine yazıyorum. SuAda İstanbul’un en güzel yerlerinden biri olma özelliğini halen koruyor. Geçenlerde yurt dışından gelen pek sevdiğim arkadaşımın isteği üzerine gitme fırsatı bulduğum adada her zamanki gibi huzur buldum. Hani “manzarası güzel” yer ararız ya bir yemeğe ya da kahve içmeye giderken; burada zaten manzaranın tam içinde, göbeğinde oturuyorsunuz ve İstanbul’un çirkinliklerinden bir süreliğine uzak duruyorsunuz. Bu huzura ermek için; Kuruçeşme İskelesi’nden kalkan ve adanın ücretsiz bir servisi olan küçük motora biniyorsunuz, 5 dakika içinde şehirden uzaklaşmış oluyorsunuz.

Aslında daha çok mekan/duygu/istek var anlatacağım, paylaşmak istediğim ama onları da bir başka yazıya bırakıyorum..

Yorum bırakın

Filed under Gündem Dışı, Kültür-Sanat

Tagged as , , , ,