Dünyanın en zor kurumu olan evliliği; Ali Poyrazoğlu ve Nilgün Belgün’ün şahane oyunculuklarıyla seyreyledim nihayet..Oyun tam da beklediğim gibi hareketli, komik , yer yer duygusal ve yüksek tempoluydu; hani çıktığınızda enerjinizi yükselten, mutlu eden cinsten..
Önce Ali Poyrazoğlu’ndan başlamalıyım..Bu nasıl bir rahatlıktır, özgüvendir, kaşarlıktır ve dahi ustalıktır:) Asla repliklerini ezberleyip de çıkmış bir oyuncu gibi değil; sanki o anda kafasından geçenleri yerden biraz yüksekçe bir platformda dillendiriyor gibi..
Karşılıklı döktürüyorlar, kahkahalarla gülüyorum ve Ali Poyrazoğlu 30 saniye içinde loş ışığın altında ağlatıyor beni.. [gerçi referans alınmamam lazım bu konuda; duygu yoğunluğu nispeten yüksek bir insanım:)]
Nilgün Belgün sahnede 18’lik çıtıra dönüşüyor resmen, oradan oraya koşturuyor, cıvıldıyor, şahane oyun çıkartıyor ve insanın içini açıyor..
Sanki 20 yıldır bu oyunu birlikte oynuyorlarmışçasına rahatlar, yağ gibi kayıyorlar sahnede..
Bazen oyuncular ne kadar şahane olursa olsun; birbirlerine uyum sağlayamıyorlarsa o iki saat işkenceye dönüyor, seyirci de oyunun içine giremiyor..Bu oyun insanı hemen kendine adapte ediyor ve saatlerin nasıl geçtiğini fark ettirmiyor..
Tiyatronun sitesi burada.. Şimdiden iyi seyirler ..
Veni,vidi,vici.. 