Monthly Archives: Mayıs 2014

Bir avuç kömür için…

Midem bulanıyor. Utanç içindeyim. Maden kazası ile ilgili ilk hislerimi yazdığımda; olayın üzerinden birkaç saat geçmişti. Henüz felaketin boyutunu bilmiyorduk, neler olduğunu, kaç kayıp verdiğimizi öğrenmemiştik. Devlet denilen organizmada yer alanların yaptığı korkunç konuşmaları izlememiştik. Ve kaybettiğimiz madencilerimizin; insanın yüreğini delen hikayelerini dinlememiştik.

Haberleri izlediğim ekranı, bilgisayarı yumruklamak istedim yapılan vicdansız, insafsız, rezalet dolu açıklamalardan sonra. Ağlaya ağlaya izlerken, kime küfredeceğimi, neye lanet edeceğimi bilemedim. “Kıyamet geliyor” diyorlardı ya, sanırım bizim yaşadığımız bu.

“Enerjici” konuşurken; 284+6= 290 cesede ulaşıldı diyor, ne saydığını idrak edememiş, robot gibi soğuk ve ruhsuz bir ifadeyle. “Çalışmacı” ise onun yanında ne anlama geldiği belli olmayan birtakım laflar sarf ediyor, gazetecilere iyi akşamlar derken gülümseyen bir ifade takınıyor kanımı dondurarak.

Milletin başbakanı olması gereken; vatandaşı yumrukluyor, acının ta göbeğinde..Müşaviri ise halkı tekmeliyor, vahşet akan yüz ifadesiyle. Ve tüm bunlar olurken, canlarını kaybedenler, toprağın altından gelecek iyi haberleri bekliyorlar endişe içinde.

Maden ocağının sahibi; “Hiçbir ihmalimiz yok, madeni çalıştırmaya devam edeceğiz” diyor, diyebiliyor. Tarifi imkansız bu acının içinde; bu cümleyi kurmaya dili varıyor! Ama kurtulan madencilerin anlattıkları bunun tamamen aksini işaret ediyor.

Elimiz, kolumuz bağlı. Hayatın ne kadar acımasız olduğunu çok acı bir şekilde tekrar hatırladık milletçe.  Allah rahmet eylesin tüm madencilerimize, emekçilerimize. Çok özür dileriz sizden, geride bıraktıklarınızdan…İşte biz böyle bir ülkeyiz, kendi emekçisinin hayatını hiçe sayan, 2 kuruş için ‘insan’ harcayan…Ve siz o kadar onurlusunuz ki;  hayatınızı hiçe sayan devletin sedyesini kirletmekten bile çekiniyorsunuz, tüm o can korkusunda bile. Allah gani gani rahmet eylesin size, mekanınız cennet olsun.

Memleket adına yeşerttiğim umutlarım gün geçtikçe yok oluyor. Çok korkuyorum. Başımız sağ olsun.

kömür

 

Yorum bırakın

Filed under Gündem

Trafo…

Bambaşka bir yazı yazmak vardı kafamda,keyifli, pamuk gibi..Zira unutmuştum buranın Türkiye olduğunu kısa süreliğine de olsa..Güzel başlayan güneşli gün; Soma madeninde patlayan trafo ve çıkan yangın ile zehir gibi akşam haberlerine zemin hazırlıyormuş meğerse.

Hani çok yol almıştı insanoğlu, teknolojiler müthiş gelişmişti,  herkesin elinde bir elektronik alet, robotlar, uzay yolculukları gırla. Ama bak, yine hayatlarını yerin metrelerce altında kaybedenler, oradan oraya koşan, çaresizce bekleyen yakınlar ve yer altından buruk bir sevinçle çıkmayı başaran emekçiler var gözümüzün önünde.

Yine teknik üniversitelerin öğretim üyeleri grizu, metan, karbonmonoksit kelimelerinin bolca geçtiği cümlelerle durumun vahametini açıklıyorlar, ihmal mi-kader mi tartışmaları yapılıyor ve bizim elimizden hiçbir şey gelmiyor.

Bundan 8 sene önce, gezi amaçlı indiğimiz yer altı madeni geliyor gözümün önüne..Ne büyük maceraydı bizim için, heyecanlı hatta belki zevkli bile denebilirdi yerin metrelerce altını görmek, oranın havasını solumak.  Peki hayatlarının her gününü yerin metrelerce altında geçiren, her gün ölüm korkusuyla işe giden ve gün yüzü görmeden çalışan o fedakar insanlar için de öyle midir acaba ?  Bu derece zor, bu kadar meşakkatli bir mesleği canları pahasına icra eden, hiçbir güvenlikleri olmayan maden çalışanları nasıl hislerle giriyorlar her gün yerin altına ?  Bugün vardiya değişiminde evlerine gitmek üzere hazırlananların aklının ucundan bile geçmiş miydi acaba böyle bir şey, yoksa “akşam olsa da, biraz dinlensem, çocuğumu görsem” diye mi düşünüyorlardı ? Ya metrelerce derinlikten sağ kurtulanlar ? Acaba bir sonraki inişlerinde nasıl bir korku yaşayacaklar ? Belki de şu anda “tövbe” ediyorlardır madende çalışmaya.

Kafam allak bullak oldu. Malesef, içim acıyarak tahmin ediyorum ki; bu olay bir süre sonra gündemden düşecek ve ateş her zamanki gibi düştüğü yeri kavuracak. Bu üzücü olay, diğer maden kazaları istatistikleri arasındaki hazin yerini alacak; geride içleri yanan aileler bırakarak. Allah rahmet eylesin tüm vefat edenlere ve bolca sabır versin kalanlara…

Maden İşçileriNot: Yukarıda yer alan “Maden İşçileri” isimli tablo, ressam Namık İsmail’e aittir. 

 

 

 

Yorum bırakın

Filed under Gündem