Va bene ! Divertente !

Son yarım saattir Nina Zilli’den 50 mila şarkısı içimi neşe dolduran melodisiyle fonda yerini almış durumda; filmin içinde insanı alıp götüren bu şarkıdan kendimi hala koparamamışım herhalde ki, eşlik ettiği sahneler ve İtalya sokaklarında avare avare dolaşma dürtüsü halen içimde duruyor:)

Başa sarıp öyle anlatayım; Ferzan Özpetek’in son seyirliği Mine Vaganti’den bahsediyorum..Filmin konusuna, detaylarına hiç girmeyeceğim; çünkü normal şartlarda hüzünlü ve hatta dramatik kategorisine girebilecek bir film olmasına rağmen; konunun işlenişi, karakterler, müzikler ve şahane sofralar o kadar ferah ki; çıkarken kuş gibi hissediyorsunuz..

Ama aklınızda bazı düşünceler dönüp duruyor; hayatı yaşarken sadece mutlu olmayı mı düşünmeli, bunun için ne yapmalı, sırf mevcut düzeni bozmamak ve birilerini üzmemek için seçimlerden ödün verilmeli mi, ‘hayat kısa, istediğin gibi yaşa’ düsturunu mu benimsemeli gibi sorular beyin kıvrımlarında dolaşıyor.. Ve film bu sorgulatmayı sadece başroller ve ana konu üzerinden değil, yan karakterler kanalıyla da sürdürüyor..İzlemiş olanlar için detay bir örnek; babaannenin geçmişi ve hayata bakışı beni etkileyen noktalardan biri oldu, hele de sonlarına doğru verdiği karar ile içimi burktu..

Filmdeki ailenin bir araya gelip neşe ve patırtı içinde yemek yedikleri, şarap ve kahve içtikleri sahnelerde kendimi kaptırıp orada olmak istedim, fabrikalarındaki makinelerden çıkan çubuk makarnalara dokunmak ve hatunun deli gibi araba kullandığı tarihi sokaklarda dolaşmak da içimden geçenler arasındaydı:) [Benim tatile çıkma vaktim gelip çatmış kesinlikle]

Uzun lafın kısası; bu filmde sıkılmayacağınızı, hatta bayağı keyif alacağınızı, mutlu mesut filmden çıkıp bahar depresifliğinizden az da olsa arınacağınızı garanti edebilirim..ve ettim:)

 Buon DiVeRtiMeNtOoO !!

Not: Filmin sonundaki Sezen Aksu şarkısı o sahneye aciap yakışmış..