2006 yılında; üniversite yıllarımın son yazında dönemce yaptığımız ‘teknik (!) gezi’ .. 1 ay boyunca; çadırlar sırtımızda, kepçeler elimizde, Anadolu’nun 4 bir köşesinde kamp kurmuştuk.. Neden bu kadar keyif aldım bu geziden, neden her seferinde ” yarın olsa yine giderim” diyorum hakikaten bilmiyorum..
Şehir hayatının dışına çıkmak; yaylalarda uyku tulumunda soğuktan donarak uyumak, suyun olmadığı dağlarda bulaşık yıkamak; hep anlatılan “Anadolu misafirperverliği”ni bizzat yaşamak ve belki de bir daha göremeyeceğim köyleri, kasabaları gezmiş olmaktır belki beni bu denli etkileyen..
Rotamız şöyleydi; İstanbul’dan otobüsle yola çıktık, Karadeniz’i boydan boya geçerek Artvin’in Borçka ilçesine kadar geldik.. (Rize’deki Ayder Yaylası anlatılmaz yaşanır denen cinsten..Bulutların içinde inanılmaz bir doğanın ortasındasınız) Tabi buralarda hayat tarzımız şu şekilde; kamp yapacağımız alana varıyoruz ve çadırları, kazanları, tenteleri kurup resmen ufak çaplı bir köy yaratıyoruz..
Ardından Erzurum-Bingöl üzerinden Keban Barajı’na ve Kahramanmaraş’taki Afşin-Elbistan Termik Santral’ine geçip, yönümüzü Kayseri’ye çevirdik.
Erciyes’in Serçer Yaylası’nda 3 gece konaklamanın ardından güneye inince gezinin rengi değişti; gelsin tekne gezileri, gitsin sahil eğlenceleri:)
35 öğrenci, 4 asistan, 1 aşçı ve bir muavini 1 ay boyunca zaptetmeyi göze alan gözüpek hocamız İsmail Duman -gerçi daha önceki tecrübelerinde binlerce insanı idare etmiştir kendisi 🙂 – hayatımda bir daha asla bulamayacağım zenginlikte bir tur yapmamı sağlıyor..
Anadolu’nun her köşesini, bu kadar eğlenerek, aynı zamanda kamp hayatının inceliklerini öğrenerek (gezinin son günlerinde bile çadır kurarken zorlanıyordum; itiraf edeyim:) , arkadaşlarımla birlikte gezme imkanını bir daha nerede bulabilirim ki..
Veni,vidi,vici.. 