Bu yaz bana tatilin kısmet olmadığını ve çok da fazla zorlamamam gerektiğini anladım.. Oysa ne güzel hayallerimiz vardı, pek sevdiğim arkadaşlarımla tüm planı ilmek ilmek ördük, yerimizi ayırttık ve felekten çalacağımız hafta sonunun keyfiyle cumartesiyi bekledik..Çok değil, iki gün ‘mehtaba çıkacaktık’.. Cumartesi sabahı; daha önce burada hastalığına da değinmiş olduğum yakın aile dostumuzun vefat haberi geldi önce..Söylenecek fazla bir şey kalmıyor böyle durumlarda, üzülmekten başka yapacak bir şey de..
Durumu haber vermek için telefonumu açmamla birlikte gelen mesajlarla afallıyorum..Arkadaşımın sabaha karşı bir kaza sonucu elini kesip hastanede apar topar ameliyata girdiğini, üstelik mikrocerrahinin de olaya dahil olduğunu öğreniyorum..
“Yazı yazasım” iyice kaçtı bu aralar..Blogu açalı neredeyse 1 sene oldu ve bu sürede sadece bir kez başkasının kaleme aldığı bir yazıya yer verdim..Bu da ikinci olsun, ben susayım Can Yücel konuşsun..
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım..
Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak,dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım..
Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış,
Aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım..
Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
Neden hiç ağlamadığını anladım..
Ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım..
Bir insanı herhangi biri kırabilir,ama bir tek en çok sevdiği, acıtabilirmiş,
Çok acıttığında anladım..
Fakat,hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde anladım..
Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet,
Yüreğini elime koyduğunda anladım..
”Sana ihtiyacım var, gel ! ” diyebilmekmiş güçlü olmak,
Sana ”git” dediğimde anladım..
Biri sana ”git” dediğinde, ”kalmak istiyorum” diyebilmekmiş sevmek,
Git dediklerinde gittiğimde anladım..
Sana sevgim şımarık bir çocukmuş,her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım..
Özür dilemek değil, ”affet beni” diye haykırmak istemekmiş pişman
olmak, Gerçekten pişman olduğumda anladım..
Ve gurur, kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş,
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..
Ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi,
Beni af etmeni ölürcesine istediğimde anladım..
Sevgi emekmiş,
Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş…
Veni,vidi,vici.. 
can yücel yine o kadar güzel yazmış ki…her bir kelime içime işlendi şuan…bu kadar doğruyu bunca güzellikle anlatmış…sen de iyi ki koymuşsun buraya…ben de an itibari ile sıradan görünen bir çarşamba gününde, saat 8.48’i gösterirken hiç sıradan olmayan, bu içten hisleri okuma şansına eriştim.
tekrardan başınız sağolsun, binbir güzel tatil senin olsun canım..şans melekleri başının üstünden eksilmesin hiç…
BeğenBeğen
Aynen doğru tabir içine işlemek..Bu dizelerin benim hislerime de tercüman olduğunu söylememe gerek yok, o kadar güzel tasvir etmiş ki.
Güzel dileklerin için teşekkür ederim davşanım.Bilmukabele..
BeğenBeğen