Mektup

Anne,

Sana söylemek istediğim, ama sadece yazarak edebileceğim teşekkürlerim var:

• Lafın gelişi, öylesine değil. Ne olursa olsun sadece beni düşündüğün, benim mutluluğumu istediğin ve beni bu dünyada en çok seven insan olduğun için,
• Hayatın boyunca hiçbir zaman el âlemin ne dediğini umursamadığın, bana da bunu aşıladığın  için,
• Kavga etsek bile, biraz durulduktan sonra hiçbir şey olmamış gibi “canım nasılsın” diye beni aradığın için,
• Dünyevi hırslara hiç kapılmadığın ve bana hep iyi insan olmanın önemini öğretmeye çalıştığın için,
• Organik beslenme mevzuatı henüz günlük hayatımıza girmemişken, taze otları kursağıma, katkısız yemeklerin önemini beynime işlediğin için,
• Kimse için değil, kendim için yaşamamı öğrettiğin için,
• Dostluğun önemini öğretip; güzel kalabalıklarda büyümemi sağladığın için,
• Bilmemenin değil, kötü niyetin ayıp olduğunu öğrettiğin için,
• Kendimi sevmem ve dünyayla barışmam adına sürekli beni telkin ettiğin için,
• Annelik kurumu elverdiğince, sana hep doğruları söylememe olanak sağladığın için, (bazı şeyler söylenmez)
• Aranın iyi olmadığı,  hayatın boyunca düpedüz canını sıkmış kişilere karşı beni kışkırtmadığın; aksine ben sinirlendiğimde bile “saygımı korumamı” öğütlediğin, hatta onları sevmemi sağladığın için,
• Ruhsal dalgalanmalarıma anlam veremediğin zaman bile bana saygı gösterdiğin için,
• Merhametli ve vicdanlı olmayı öğrettiğin için,
• Her türlü sofranın keyfini çıkarttığın, ama hiçbir zaman suyunu çıkartmadığın için,
• Ailemizi bozmadığın için,
• Ciçeklerle konuşup mutlu olmak veya ağaçtan topladığın meyveleri yediğinde dünyalar kadar sevinmek gibi benim tam anlayamadığım duyguları yılmadan bana da hissettirmeye çalıştığın için,
• “Makyajını temizlemeden yatma” diye beni uyardığın için,
• İncelik yapmanın, hatır bilmenin, cömert olmanın güzelliğini öğrettiğin için,
• Uykusuz kaldığımda, bir yerim ağrıdığında için cız ettiği için,
• Ben ders çalışayım diye senelerce başımda beklediğinde aklın hiç dışarıda kalmadığı için,
• Hayatında hiç hazır çorba yapmadığın için

Ve beni dünyandaki her şeyden daha fazla sevdiğin için,

Teşekkür ediyorum.

Baba,

Sana söylemek istediğim, ama sadece yazarak edebileceğim teşekkürlerim var:

• Beni fanusta saklamadan, sıkmadan kolladığın ve doğduğumdan beri güldürebilen tek erkek olduğun için,
• Babalar günü öncesinde resmedilen klasik baba figürünü tepetaklak ettiğin için,
• Üzüntüden ve ağlamaktan kolum uyuştuğunda sabaha kadar kolumu ovduğun için,
• Hatalarına rağmen gönlümü aldığın ve tüm kırılıp dökülmelere rağmen annemin hala seni sevmesini sağladığın için,
• Her zaman en yetenekli dans eşim olduğun ve cümle alemin ağzını açık bıraktığın için,
• İlginç küfür ve argo dağarcığının bir insana nasıl yakışabileceğini gösterdiğin için,
• “Karizmatik ve komik baba” olarak; ben küçükken arkadaşlarımın hayranlığını kazandığın için,
• “Babana bile güvenme” sözünün ne kadar yanlış ve bazen de doğru olduğunu gösterdiğin için,
• Özel günlerde sabahın kör kandilinde yürüyüşe çıkıp, dönüşte çiçek aldığın için,
• Hiçbir şeyi ciddiye almıyor gibi görünmene rağmen, aslında her şeyi ciddiye aldığın için,
• Her şeyi ciddiye almana rağmen, ağzını yamultarak “salla gitsin” mimiğinle ve “her şey düzelir” tavrınla bana güç verdiğin için,
• “Feleğin çemberinden geçmiş” haline rağmen aslında gözlerin hep çocuk gibi baktığı için,
• Aylar süren küslüğümüzden sonra bir şekilde işleri yoluna koyduğun için,
• Hassas konularla bile inceden dalganı geçip, “yok bu halde gülemez” dediğim insanları dahi güldürebildiğin, puslu havayı doğal yoldan dağıttığın için,
• Çocukluğumu kaçırmandan dolayı duyduğun pişmanlığı artık dile getirebildiğin için,
• Eskiden kabul etmememe rağmen; “merhametten maraz doğar” sözünün doğru olduğunu bana öğrettiğin için,
• Teatral taklitlerin için,
• Kimsenin aklına gelmeyen inceliklerinle, birden yıldız olabildiğin için,

Ve hayatım boyunca gururla senin kızın olduğumu söylememi sağladığın için,

Teşekkür ediyorum.